Darbe filan dinlemeyip Meclis, daha doğrusu rejim, hızlı bir yasama faaliyeti içinde. Torba yasaları birbirini izlerken çuvala her şey dolduruluyor ve hayati önemde, birbirinden kopukmuş gibi görünen ama bir araya geldiğinde önemli bir zinciri oluşturan halkalar torbalara doluşturuluyor. Bu halkalar uç uca eklendiğinde içinden nur gibi “Kaçaksaray için yeni bir Hazine” teşekkülü çıkıyor. Varlık Fonu ve şirketinden söz ediyorum…

Sıkıntı malum: Türkiye iç tasarruflarıyla(vergi yükü ve gönüllü birikimler)ile ihtiyacı olan kaynağı yaratamıyor ve yıllık yüzde 4-5 büyüme için dışarıdan kaynak gelmesi gerekiyor. AKP rejiminde yılda ortalama 40 milyar doları buldu bu dış kaynak girişi. Ama sürdürülebilir değil. Bu dış kaynağa bağımlılık, zaman zaman büyük sancılara neden oluyor. Dış kaynak ağırlıkla borç yaratan özellikte. Rejim, şimdiden 420 milyar dolarlık dış borç stoku olan bir borçlanma kamburuna sahip. Üçte ikisi özel sektör borcu ve üçte birinden fazlası da kısa vadeli. Bu, ağır bir yük.

Saray Hazinesi

Malum; 2011 sonrası başlatılmış ve rejimin alameti farikası sayılan çevre ve tarih, kültür düşmanı “mega projeler” var yatırım halinde. İstanbul’un kuzeyini katleden 3. Köprü, 3. Havalimanı, raftaki Kanal İstanbul, yap-işlet-devret modeliyle yerli-yabancı sermayeye ihale edilmiş sağlık kampüsleri, otoyollar, nükleer santraller vb…

Rejim, “inşaat odaklı” peydahladığı yandaş sermayesini daha da palazlandırmak için elde avuçta kalan kamu kaynaklarını, sinekten yağ çıkarırcasına semirme azminde. İnşaatın en önemli girdisi olan arsa temini, özellikle İstanbul arsasından kamuda hala bolca var. Bunları satılır hale getirip yandaş taahhüt sektörüne aktarma ihtiyacı var. Dahası, merkezi bütçe, şöyle ya da böyle TBMM ve Sayıştay denetiminde, oysa, Başkanlık sıtması dinmeyen Kaçaksaray için rahatça kullanacağı bir fona ihtiyaç var. Onun iki dudağının arasından çıkanı emir telakki eden bir şirket-fon…İşte bunun yolu torba yasaya serpiştirilen halkalarla bulundu. “Türkiye Varlık Yönetim Şirketi A.Ş.” ve onun kuracağı fon, güya Başbakanlığa bağlı, bir devlet şirketi olacak. Fakat garip olan, bu devlet şirketi, kamu kaynaklarını kullanarak kurulduğu halde ne TBMM ne de Sayıştay denetiminde olacak, güya SPK denetleyecek.

Kaynaklar

Öngörülen “havuz”da hükümete göre 200 milyar dolar toplanacak.Bu, merkezi bütçenin gelirlerinin üstünde bir kaynak demek!…Peki nereden gelecek kaynaklar? Bir, mevcut kamusal kaynaklar var;onlar, Varlık  fonu için kullanılacak, bir de yeni satışlar ve biriktirmelerle “yeni kaynaklar” akıtılacak fona ve üçüncü olarak fon, tıpkı hazine gibi içeriden ve dışarıdan borçlanacak.

Mevcut kaynakların en büyüğü “İşsizlik Fonu”. Bu fonun varlıkları 100 milyar TL’yi bulmuştur ve zaman zaman merkezi bütçe tarafından amaç dışı tırtıklanmaktadır. Silah sanayini geliştirmek için kurulan Savunma Sanayi Fonu ile özelleştirmelerden kalan paranın toplandığı Özelleştirme Fonu, öteki mevcut kaynaklar. Ağırlıkla Kaçaksaray’ın fiili yönetiminde olacak Varlık Fonu, işte bu mevcut kaynakları kullanmanın peşinde.

Bunun yanı sıra yeni kaynaklar da hedefleniyor. 45 yaşın altındaki çalışanlardan her ay kesilecek BES primlerinin oluşturacağı kaynak bunun başlıcası. Bunun yanı sıra, Karayolları, DSİ, TRT gibi özel bütçeli kuruluşların, kimi KİT’lerin ellerindeki arsa ve binalardan oluşan varlıklarının Özelleştirme İdaresi eliyle satılmasına ilişkin bir yasa da tezgahlandı. Bu yolla yapılacak satışların Özelleştirme Fonu’na, oradan Varlık Fonu’na akıtılması gündemde.

Kaçaksaray’ın fiili yürütücüsü olacağı Varlık Fonu, tıpkı Hazine gibi, içeriden ve dışarıdan da borçlanmaya çıkacak. Böylece mevcutlar, yeni akıtılacak kaynakların yanında yeni borçlanmalarla Varlık Fonu’nda 200 milyar $ dolayında kaynak birikmesi hedefleniyor. Meclis, Sayıştay denetimi olmayan, tıpkı bir özel şirket fonu gibi kullanılacak bir hazine aslında.

Nereye?

Bu kaynakların nerede kullanılacağına gelince…Malum, “çılgın projeler” baş ağrıtıyor. Yıllık yüzde 5 büyüme varsayımıyla yapılmış fizibiliteler, kolay bulunur hesabıyla umulan dış kaynaklar hep hayal kırıklığı yaratırken, yerli-yabancı şirketlere verilen devlet garantileri, tazminat vaatleri nereden karşılanacak? Merkezi bütçeden karşılanmaya kalkılsa , o vitrinde parlatılan sıfır açıklı bütçenin bütün pulları dökülür ve dış yatırımcılar ürkütülür. Kaçaksaray hazinesi batağa girmiş katil projeleri, 3. havalimanını, tasarlanan Kanal İstanbul’u, 3. köprü enkazını toparlamak için kullanılacak öncelikle.

Başka? Heves edilen silah endüstrisini geliştirme işleri var. Orada kim bilir kimlere ne paralar kullandırılacak. “Gizli görev giderleri” adı altında merkezi bütçeden kullanılan kaynakların akibeti bilinmezken bir de SADAT türü örgütleri bünyesine katan Kaçaksaray’ın toplanan bu kaynaklarla neler yaptığı, ne tür “servisler” satın aldığı  sorusunun çengeli hep kafalarda asılı duracak.

Hiçbir kamu denetimi olmadığına göre, Fon’un dünyada emsalleri bolca görülen türden yolsuzluğa, usulsüzlüğe bulaşması kaçınılmaz.Bu konuda Malezya Fonu’nun çarpıcı öyküsünü Hayri Kozanoğlu 16 Ağustos tarihli BirGün’de yazdı, ibretle okunmalıdır.

Önlenmeli

Yatırımların teşviki, mega projelerin finansmanı, büyümenin hızlandırılması, istihdamın artırılması vb. ulvi nedenler sıralanarak geçirilmek istenen bu tezgahın, Başkanlık kurgusunun bir parçası olduğundan kimse kuşku duymasın. Kamu kaynakları kullanılarak, tek adamın fiili tasarrufuna bırakılacak bir özel hazine tezgahına izin verilmemeli, özellikle Anayasa ihlali içeren yanı öne çıkarılarak önü alınmalıdır.

Follow

Share

comments feed

Mustafa Sönmez, darbe girişimi sonrası Tayyip Erdoğan’ın ajandasının değişmediğine işaret ederek, tek adamlık ve İslamofaşist bir rejimin başkanlığı hedefinden vazgeçilmediğini sadece taktiksel geri çekilme yaşandığını vurguladı.

30 Temmuz 2016 Cumartesi 09:03

İZMİR – ÖZGÜR AYDIN

Türkiye’yi yönetenlerin burada durmaları ve makas değiştirmelerinin düşünülemeyeceğini belirten Sönmez, egemenlerin fırsat buldukları ölçülerde hedeflerine dönük adımlarını sürdüreceklerini söyledi.

Sönmez, ilan edilen OHAL’in bunun için olduğunu dile getirerek, şöyle devam etti: “Mıha vururken nalı ihmal etmiyor, cemaat operasyonu derken birçok muhalifi de haklıyor, ne zamandır çıkaramadıkları yasaları kanun hükmünde kararnamelerle hallediyorlar. Bu konuda her alana ilişkin ajandaları var; zamanı hızla değerlendirip, olmadı OHAL’i yeniden ve yeniden uzatacaklardır.”

İktisatçı-Yazar Mustafa Sönmez ile darbe girişimine neden olan etmenleri, AKP’nin bundan sonra izleyeceği yolu, ekonominin durumu ve muhaliflerin rolünün gerektirdiklerini konuştuk.

CEMAATÇİ SUBAYLAR SON ŞANSLARINI DENEDİ

Darbeye neden olan etkenler nelerdir, neden darbe mekaniğini devreye koydular?

Darbenin çekirdeğini, Askeri Şura’da tasfiye edileceğini anlayan Cemaatçi subayların oluşturduğu konusunda herkes hemfikir. Ancak, bunlara, RTE ile hesabı olan başka bazı subayların da katılmış olduğu ortaya çıktı. Ordu dışında da AKP kurucusu iken zamanla önemli görevlere gelip şimdi ise tasfiye edilmiş bazı isimlerin darbecilere siyasi destek verdikleri iddiası var. Yani, henüz nasıl bir ittifakla yola çıkıldığı, nerede yol kazası olduğu, kimlerin neden caydığı ve nasıl toparlamaya çalıştığına ilişkin bilinmeyen bir dizi soru var. ABD’nin darbeye nasıl durduğu, zamanlama olarak nasıl yön değiştirmiş olduğu ile ilgili cevabı bilinmeyen sorular var. Eski ortağı cemaati baş düşmanlardan biri-diğeri Kürt siyaseti- gören Saray, sürdüre geldiği Cemaati adliyeden, eğitimden, emniyetten, iş dünyasından, medyadan silme operasyonlarının en önemlisini ordudan yapacaktı. Cemaatçi subaylar bunu anlayınca, müttefikleriyle, “ya herro ya merro” diyerek şanslarını denediler ve yenildiler.

KÜRT SİYASETİNİN TASFİYESİ HEDEFİNDEN VAZGEÇİLMEYECEK

AKP hükümeti yeni ittifakını Ergenekoncularla kurdu bu konuyu nasıl değerlendiriyorsunuz, nereye kadar gider bu birliktelik, ne olursa patlak verir? 

Ergenekoncular yerine, ben TSK derdim. Ergenekoncular derseniz, geriye kalanlar kimler? Ayrıca Ergenekon, Cemaatin ve avanak yetmez ama evetçilerin kullandıkları bir kavram, uzak durmayı tercih ederim.

Saray’ın TSK ile ittifakına, 7 Haziran seçim sonuçları neden oldu. Kürt siyasetinin oy patlaması sonucuyla, tek başına iktidar şansını yitiren ve koalisyonu bile kendisi için riskli gören Saray, bölgede “güvenlikçi” politikaları hep savunagelen TSK’ya döndü ve Kürtleri iyice karşısına alma pahasına MHP tabanına ve TSK’ya yaslanan bir hattı tercih etti, savaş iklimini hakim kıldı. Seçimi, sonuç verdi, IŞID destekli katliamlarla da Kasım seçimlerinde korku, uzaklaşma hakim oldu ve AKP, kaybettiği oy oranını fazlasıyla kazandı.

Saray, bu yeni hattın sonuçlarından memnun olarak, hedefini Başkanlık olarak tekrarladı ve buna imkan verecek meclis aritmetiğine ulaşmak için Kürt siyasetinin temsilini de ortadan kaldıracak savaşa devam etti. TSK açısından, Kürtlere karşı “güvenlikçi” kalan bir iktidar, müttefik sayılırdı. TSK, bu konuda, CHP’yi de HDP’den uzaklaşması yönünde uyardı ve milletvekili dokunulmazlıklarının kaldırılması konusunda CHP üst yönetimi TSK etkisinde kalarak oy kullandı.

TSK ile Saray ittifakının geleceği, bu darbe serüveninin nasıl “normallik” kazanacağına bağlı. Orduya tanınan savaş inisiyatifi, ordunun siyaseten de elini güçlendirdi, onu siyaset sahnesinde yeniden önemli bir aktör durumuna getirdi. Saray’ın darbe sonrası cemaatçilerden boşalan subayların yerini kendi kadroları ile doldurma olanağı maddi olarak yok, böyle bir kadrosu yok. O nedenle, olası yeni darbelere karşı da TSK, hatta onun ikna ettiği CHP ile ittifakı içeren bir geçiş dönemi başlamış görünüyor. Saray, en azından bir süre TSK ve CHP’yi rahatsız edecek laiklik, Cumhuriyet karşıtı dili, adımları askıya alabilir, toparlanıp kendisine alan açıncaya kadar. Ama bu, sürgit olmaz. Çünkü durması, kendi elinin zayıflaması anlamına gelir. Özellikle CHP’nin talep ettiği yargının bağımsızlığı işler duruma gelirse, bir dizi Anayasal ve yasal ihlalde bulunmuş Saray ve çevresi için hayat iyice tatsızlaşabilir. Ama, kısa vadede ittifakın ajandasında netlik Saray’da yapılan 25 Temmuz toplantısıyla belirlenmiştir: “Fetö ile birlikte PKK ile savaş…. HDP’nin dışlanarak yapılan Saray zirvesi, hedefe HDP’yi koyduğunu da zımnen ifade etmiştir. Darbe sonrası ortalık toparlanıp kısmi bir uzlaşı tesis edilirken Kürt siyasetinin tasfiyesi hedefinden vazgeçilmeyecektir.

CHP’DEN DESTEK TALEBİ SIKIŞMIŞLIĞIN GÖSTERGESİ

Darbe girişimi sonrası AKP hükümeti tabanını sokağa çağırdı ve sürekli de sokakta tutmaya çalıştı bundaki amacı neydi?

Bundan iki türlü bir amaç güdülüyor olabilir. Birincisi, sokağa dökülmüş kitleler, silahlı darbecileri bile uğraştırır, hem fizik olarak hem moral olarak. Dünya, darbenin halka karşı yapıldığı mesajını alır. Ayrıca halk gücü iyi organize edilirse en modern ordulardan daha etkilidir. RTE, bunu kullanmak istedi. Sonrasında da ardçı darbeler olabileceği endişesiyle bu ateşin altını odunla besledi, bir “bayram”a dönüştürdü. Ama aynı zamanda kitlelere islamofaşist bir ideolojiyi zerk etmenin de konjonktürü yaşandı. Kitleler, özellikle muhalefete karşı bir tehdit olarak sokakta tutuldu, yer yer Alevi, Kürt mahallerine, hedeflere saldırtıldı. Böylece Saray, sokağa pek alışkın olmayan kitlesine sokağı da tanıttı ve iş üzerinde eğitti. Eksik kalan halka silahlandırıp para-militer bir eklenti yaratmak. Onun da hazırlıkları yapılmıyor değil.

Sokağa, halka dayanma, AKP’nin kendi kitlesiyle kalmadı, CHP mitingini de teşvik ettiler ve olası bir darbeye karşı, CHP’nin desteğini talep ettiler. Bu da sıkışıklığı göstermesi açısından önemli.

OHAL’İ BİRDEN FAZLA DÖNEM UZATACAKLAR

15 Temmuz darbe girişimini kendi rejimini inşa etmesi açısından AKP için bir milat olarak görebilir miyiz? 

RTE’nin ajandası değişmemiştir: Tek adamlık, islamofaşist bir rejimin başkanlığı… Bu hedefi gözden uzaklaştırmadan, taktik geri çekilmeleri, stratejik çekilmeler gibi anlamamak gerekir. Çünkü, yasa ve Anayasa ihlalleri sabit ve adil bir yargılama ile mahkum olacak bir ekiptir Türkiye’yi yönetenler. Burada durmaları, makas değiştirmeleri düşünülemez. Fırsat buldukları ölçülerde hedeflerine dönük adımlarını sürdüreceklerdir. İlan ettikleri OHAL, bunun içindir. Mıha vururken nalı ihmal etmiyor, cemaat operasyonu derken birçok muhalifi de haklıyor, ne zamandır çıkaramadıkları yasaları kanun hükmünde kararnamelerle hallediyorlar. Bu konuda her alana ilişkin ajandaları var; zamanı hızla değerlendirip, olmadı OHAL ı yeniden ve yeniden uzatacaklardır.

EKONOMİDE DURGUNLUK YAŞANACAK

Darbe girişimi ve OHAL’in ülke ekonomisine yansıması nasıl olur?

Türkiye ekonomisi zaten kırılgan ve riskli bir ekonomi olarak görülüyor. Bu algılama, özellikle yabancı sıcak para yatırımcıları açısından önemli Bu riske ek olarak politik ve jeopolitik risklerin artması, Türkiye’den sermaye kaçışına yol açtı, yerli para sahipleri de ürkerek TL’den dolara geçtiler, sonuçta dolar 3.10 TL’lere kadar çıktı. Bu, birçok şeyi alabora eder. Ama, 10 gün içinde bazı dalgalanmaların azalması ve rejimin müdahaleleriyle dolar indi. Bundan sonrasında belirsizlik ve kuşkuların sürmesi, ekonomide de bekle-gör iklimini bu da durgunluğu getirir. İşten çıkarmalar, banka kredilerinde dönüş sorunu, yatırımsızlık vb. ekonomiyi olumsuz etkilemeye devam eder. Bu durum, kitlelerde hoşnutsuzlukları artırır. Muhalefetin bu hoşnutsuzlukların kaynağını halka iyi anlatması gerekir.

MÜZAKERE DİLİ SAVUNULMALI

Darbe girişimi sonrası ülkedeki muhalifler nereden başlamalı ve ne yapmalı? 

Darbe girişimi, egemenlerin hiç de tek parça olmadıklarını, kendi içlerinde önemli çelişkiler olduğunu ve bunun hegemonya bunalımı yarattığını ortaya koydu. Muhalif sınıflar, kesimler, bu gerçekliği göz ardı etmeden, bunun yarattığı çatlaklardan da yararlanarak nefes pencerelerini genişletebilirler.

Halka siyasi gerçekleri daha net gösterebilirler. 15 temmuz sonrası, muhaliflerin darbecilere destek vermemesi, önemli bir sınavdır. Bu CHP kitlesi için de geçerlidir HDP seçmenleri için de.

Sorun, CHP tarafındadır. CHP üst yönetimi, özellikle Kürt meselesi ile ilgili tutarlı bir politika üretememiş olmanın sıkıntısı ile yalpalamakta ve zaman zaman uzaklaştığı “devlet partisi” görüntüsüne zor zamanlarda dönüş yapmaktadır. Bugün de CHP üst yönetimi öyle bir durumdadır ve TSK’nın etkisi altına girmiş durumdadır. TSK’yı “bölücülere olduğu kadar gericilere karşı da bir sigorta” görme eğilimindedir. CHP üst yönetiminin bu duruşunu sol kanat milletvekillerinden tabanından onaylamayanlar azımsanmayacak niceliktedir. Bu kesimlerle yapıcı bir ilişki sol-sosyalist grup ve partilerin, HDP’nin hedefi olmalıdır. Özellikle Kürt sorununa savaşçı dilin yeniden ve yeniden savaş, istikrarsızlık getireceği anlatılmalı, müzakere dili savunulmalıdır. Daha çok yan yana gelmenin ve safları sıklaştırmanın zorunlu olduğu bu konjonktürde, yeni darbelere ve sokak desteklerine karşı hazırlıklı olunmalıdır. Dış dünya ile, Avrupa demokratik kamuoyu ile iletişim artırılmalı, dayanışma daveti daim tutulmalı, hukuk mücadelesi hiçbir zaman küçümsenmemeli, Anayasal en küçük hak bile kıskançlıkla kullanılmalı, toplantı, gösteri, protesto yürüyüşü, ifade özgürlüğü, basın özgürlüğü adına ne imkan varsa son sınırına kadar kullanılmalı ve kullanmaya teşvik edilmelidir. İdamlara, işkenceye karşı, kurban kim olursa olsun karşı çıkılmalıdır.

Follow

Share

comments feed

AKP ile FG Cemaati , Ak faşizmin inşasında iki temel bileşen olarak 2002’de ittifak kurdu ve 7 yıllık ortaklığın ardından 2010’da çatışmaya başladı. Bu savaş, 15 Temmuz darbe fiyaskosuyla son buldu ve Cemaat yenildi. Gelinen durumu böyle özetleyebiliriz.

Evet, 15 Temmuz darbesi, beklenmiyor değildi. Daha doğrusu, Ordu içindeki Cemaatçi subayların duvara sıkıştırılmış kedi misali, can havliyle bir tırmalama eylemine geçecekleri biliniyordu. Nereden biliniyordu ?  Ergenekon-Balyoz darbeleri tezgâhı içinde bulunanlara karşı öncelikle İzmir’de Deniz Kuvvetleri içinde başlayan tutuklamalardan…  Ağustosta yapılacak Askeri Şûra’da Cemaatçi tasfiyelerin ön hazırlığıydı bunlar.  Tasfiye ile Cemaatçilerin ordu ile ilişkisi kesilecek, tutuklamalar ile uzun bir mapusluk başlayacaktı. Başlarına geleceği bilenler, “Ya herro, ya merro” diyerek darbe eylemine giriştiler, ama yüzlerine gözlerine bulaştırdılar.

Darbe sonrası en çok sorulan sorulardan biri şuydu: TSK’da bu kadar geniş bir Cemaat örgütlenmesi var mıydı? Cemaatin 40 yıla yakın bir örgüt geçmişi olduğunu unutmamak gerekiyor. TSK’da Fethullahçılar tahminlerin çok ötesinde  örgütlüydüler. Sorgular ve yargılamalar başladığında bu daha çok açığa çıkacak. Darbeciler sadece Fetullahçılar mıydı? Bu sorunun yanıtı da, hayır. Çekirdekte Fetullahçılar olmakla birlikte, belli AKP karşıtı laik,Atatürkçü  kesimler ile ittifak da söz konusuydu. Darbenin başarılı olması halinde  dışarıdan, özellikle ABD’den itiraz gelmeyeceğini tahmin ediyorlardı.

 Neden çuvalladı?

Darbenin çuvallamasında, saldırı halinde olanın AKP olması etkiliydi, zaman daralıyordu. Sıkışık zamanda darbe yapılmalıydı. Üstelik, geleneğin tersine emir-komuta içinde yapma imkanı yoktu. Genelkurmay’ı  kontrol altına almadan iktidara darbe yapmak kolay olmayacaktı. Dar zamanda Genelkurmay etkisiz hale getirildi ama yeterli sayıda askere darbede, yapılması gerekenler anlatılamadı, çoğu asker kışlasından çıkarılamadı, stratejik kurumlar ele geçirilemedi.Örneğin TRT’ye el koyarken onlarca özel kanalın hemen emre uyacaklarını beklemek tam bir sefalet örneğiydi. Sokak hâkimiyeti sağlanamadı. Sokağa çıkan erlerin olan bitenden haberi yoktu ve tam da bu nedenle karşılarında sivilleri gördüklerinde neye uğradıklarını şaşırdılar. Tanklarını, silahları kullanmaksızın teslim oldular ve ağır hakaretlere, baş kesme gibi cinayetlere maruz kaldılar.

Darbecilerin bir yanlış hesabı da TRT’de bildiri okunmasının ardından kitlelerin sokağa çıkmalarını beklemeleriydi belki de. Öyle olmadı. Çünkü Fethullahçılık, anti-AKP kitlenin en az AKP kadar sevmediği, uzak durduğu bir çizgi. O nedenle, çoğu kitle, darbedeki Cemaat damgasını görünce yerinden kımıldamadı, yine 1971 ve 1980 darbelerinden görülenden eksik olarak ABD, darbecilerin arkasında açıktan görünmüyordu. Kitleler TV’nin karşısında “Yiyin bir birinizi” demekle yetindi. Sokağa çıkanlar RTE’nin kitlesiydi Diyanet güdümünde camilerden okutulan selalar eşliğinde, darbeyi eline yüzüne bulaştırmış askerleri derdest etmek , “Demokrasiyi savunmak(!) güç olmadı.

AKP cephesi

Darbe hamlesinden kaçak sarayın bilgisinin olmaması mümkün değil. İstihbaratları vardı, hata yapmaya zorladılar darbecileri ve hamleyi etkisiz hale getirdikten sonra nasıl kendi puanlarını yükseltmeye yarayacağının hesaplarını yaptılar ve oyun planları işledi.

Darbe yanlısı bir kitle ortaya çıkmayınca sokaklar AKP kitlesince doldu, taştı. Muhalefet partilerinin zaten darbeyi onaylamak gibi bir niyetleri yoktu. Bu durumdak teslim olmuş erleri rencide etmek, tank üstünde gösteriler düzenlemek…Bütün bunları dünyaya demokrasiyi savunmak diye sattılar.

Ak faşizm böylece can düşmanı cemaate son kılıç darbesini indirirken, nicedir inşa halinde olduğu rejiminin, parti devletinin son tuğlalarını da aynı gün örmeye başladı; yargıda tasfiyesine karar verdiği ve Cemaat mensubu olarak fişlediği  yüzlerce yargı mensubuna darbe yaptı. Mazaret hazırdı;bize el birliği ile darbe yapmaya kalktılar, cezalarını çekecekler…

Bu cadı avının, hesabını görmeye karar verdikleri diğer resmi ve sivil alanlarda süreceğini bilmek gerekir.

Cemaat karşısında zafer elde eden RTE, bu zafer sarhoşluğuyla rejim inşasına hız verirken hatalar da yapacaktır. Bu kendi açısından bir düşmandan kurtulmaktır ama çevresi yine de kuşatılıdır. Suriye’de PYD yükselişi, içeride Kürt sorunu, ekonomik kırılganlıklar, bagajındaki suç paketleri…Bütün bunlar henüz rahat vermemektedir. Yine de ters yöndeki sürücü olarak bu hukuksuz yürüyüşünü sürdürmek durumundadır.

Cemaati tasfiyenin ardından Akfaşizm baş düşman olarak gördüğü ikinci düşmanına Kürt hareketine daha çok yoğunlaşacaktır şimdi. Nitekim ayranı kabaran kitlelerin HDP binalarına saldırmaları, “Mecliste PKK’lı istemiyoruz” diye salyalarını akıtmaları gözlerden kaçmadı.

RTE, hedefine odaklı.Başkanlık için şimdi vakit kaybetmeden, Kürt siyasetini tasfiye eylemine yoğunlaşacak, meclisten HDP’yi tasfiye etmek ve ardındaki 5-6 milyon seçmeni yıldırmak isteyecektir. Bir erken seçim hazırlığı yaptırabilir. Özellikle darbe günü sokağa saldığı ve bütün gece sokakta tuttuğu  kitleleri daha çok politize etmeyi hedefleyecektir.

Akfaşizmin tabanı

AKP’yi sandıkla iktidara getiren ve giderek desteğini pekiştiren , niceliğini artıran İslamcı AKP tabanı, RTE’nin artan hukuksuzluklarına canlı kalkan olmayı da sürdürüyor, dahası sokağa dökülüp rejimin muhafızı olmada yol kat ediyor.

Bu kitlenin daha örgütlü, hatta yarı-silahlı hale getirilmesi rejim için kaçınılmaz görünüyor. Bir kısmı “cihatçı” karakterde olan ve cihatçılarla temas içinde olan kadrolar, bu sivil örgütlenmelerini ileriye taşımaya başladılar ve bu darbe günü gözlendi bile.

RTE, kontrolünde tuttuğu polis ve asker gücünün yanında bu sivil güçle, islomofaşizmini taçlandırmanın peşinded. İdam cezasını gündeme taşıyan RTE, şiddet tutkunu bu kitleyi kendine daha çok bağlıyor. Kitle, RTE’yi başkan görmek istiyor ve lideri yücelttikçe yüceltiyor, rejimi vazgeçilmez görüyor, dolayısıyla farklı olana, muhalefete tahammül edemiyor. RTE’nin bu  ruh halini değerlendirip başkanlık yolunda bir baskın erken seçim ortamında Kürt seçmen kitlesini, hatta AKP’li olmayan tüm seçmenleri bu güruhla yıldırması, korkutması, sandıktan uzak tutması beklenmelidir.

Özsavunma

Bu iç karartıcı durumla yüzleşmek şart. Ama varolabilmek için karşı koymanın yollarını bulmak ,bir meşru savunma hattı kurmak da şart. Bunu, geçmiş anti-faşist mücadele gelenek ve birikimimizden de yararlanarak vakit geçirmeden bulunduğumuz her yerde, mahallelerde, iş yerlerinde, okulda, çarşıda, sokakta yapmak durumundayız.

Akfaşizm çetelerine karşı kendini meşru olarak savunacak dayanışma ağları, yapılar, aynı zamanda yeni bir yaşam biçiminin de icra organları olarak işlemeli, direniş ve yeniyi üretme gündelik yaşamın tüm alanlarında icra edilmelidir. Rejimin, kendisinden farklı olanlara, Kürtlere, Alevilere, eşcinsellere, çevrecilere, laiklere… tüm kesimlere dönük artacak saldırılarına karşı, yeise kapılmadan, içe kapanmadan hızla örgütlenmek, mücadeleyi sokağa taşımak, bir an bile ertelenemeyecek bir  sorumluluktur.

Bu sorumlulukta herkes elbirliği yapmalı, dayanışmalı, bir birini cesaretlendirmeli.

Henüz kaybedilmiş bir şey yok.

Follow

Share

comments feed

Bir bütün olarak muhalefet, “defans yapmaktan”, bir türlü “ofansa geçemediği” için, tarihin akışında hep Kaçak Saray’ın hamlelerini , hangi adımla neyi amaçladığını izlemek zorunda kalıyoruz. Hedef koyan ve o hedefe dönük hamle yapan hep Kaçak Saray. Muhalefet, ancak bu hamleleri izlemek, elinden gelebiliyorsa savunma çabasında, ama bir türlü kendisi hamle başlatamamakta.

Rejimin tek başına iktidarı elinden kaçırdığı 7 Haziran 2015 kilometretaşından sonra da aynı şeyi yaşadık ve yaşamaya devam ediyoruz.

7 Haziran sonrası ittifak..

İktidarı, hiçbir şekilde bir ortakla paylaşmaya tahammülü olmayan Kaçak Saray, 7 Haziran seçimleri sonrası yeni bir ittifak ve hamle dizisi başlattı. AKP’nin tek başına iktidarının önünü kesen Kürt siyasetini ve müttefiki solu geriletmek, hatta imha etmek üzere, rejim, Kürt siyasetine karşı  “Güvenlikçi”  politikaları esas bilen ve hep hazırlığını bu konuda yapmış TSK’nın elini serbest bıraktı.  Bir anlamda Kürtleri tamamen karşısına alarak  vurucu TSK ile bütünleşti, bunu yaptıkça MHP ve soldaki milliyetçi  kesimle de yakınlaştı.

7 Haziran sonrası oluşan bu yeni ittifak, seçimlerin yenileneceği 1 Kasım’a kadar taş üstüne taş koymadı; IŞİD mamülü katliamların eşliğinde Kürt coğrafyasına dönük (Kandil’in de hendek-özyönetim türü yanlış taktikleriyle çanak tutmasıyla) savaş iklimi, 1 Kasım’a kadar muazzam bir korku ve sindirme dalgası yarattı.  Kaçak Saray, seçimlerde sonuç aldı. 7 Haziran’da kaybedilmiş tek başına iktidar, 4 ay sonra,  1 Kasım 2015’te  yeniden ele geçirildi.

Madem bu ittifakla yürütülen savaş iklimi işe yarıyordu, o zaman devamını getirmekten; Kürt siyasetini hepten kurutmaktan niye geri durulsundu? TSK’nın da canını yakmış “Cemaat”in direnci, birlikte niye kırılmasındı?

Öyle de yapıldı. Bir yandan bizzat bölgede, kentler yakılıp siviller canlarından,mallarından olurken bir yandan da siyasetin parlamenter unsurlarına dönük olarak dokunulmazlıkları kaldıracak hazırlıklar yapıldı; para kaynaklarını kurutacağız diye belediyelere kayyum atanma hazırlıkları yapıldı, uyuşturucu baronları ile ilişki kesiliyor diye, tarlalar yakıldı, yıkıldı. Cemaatin de ayakta kalmış ne yapısı varsa, üstüne gidildi.

Özellikle Kürt siyasetine karşı her düzeyde sürdürülen yıkım hareketinden  Kaçak Saray,  yakın gelecekte yapılacak yeni bir erken seçime Kürt siyasetini sokmamak, seçimde katılımı düşürüp Kürtlerin bağımsız bir siyasette temsillerini önlemek hedefine sahip. İttifakın öteki ortağı TSK’da ise hedeflenen, “Bölücülüğü geriletmek, toprak bütünlüğünü korumak, hele ki Suriye sınırı boyunca yükselen  Kürt siyasetini hiç olmasa ülke topraklarında zayıflatmak”….

Başkanlık sıtması

Kaçak Saray’ın kapağı atmak istediği yer malum: Başkanlık sistemi. Arkasında sayısız Anayasa ve yasa ihlali bulunan RTE’yi huzura ulaştıracak, olası bir Yüce Divan yargılamasından kurtaracak tek sığınak, Başkanlık…Bunu fiilen icra eden RTE, yasal kılıf derdinde. Bunun için 1 Kasım seçim sonuçları yetmedi, kendi eliyle başbakan yaptığı Davutoğlu icraatları da yetmedi. Onun yerine Başbakanlık koltuğuna oturttuğu Binali Yıldırım ve yine atadığı yeni icra heyeti ile Başkanlığa götürecek, diktatörlüğü pekiştirecek adımları atmak gerekiyor. Yargıyı daha da kendisine bağlayıp olası bir “bağımsız” tutuma imkan tanımamak istiyor. Bunun için de yargıda tam bağımlılık sağlanmaya çalışılıyor.  Gidilecek bir erken seçimde MHP ve HDP’yi baraj altına atacak, CHP’yi geriletecek politikalar her tür hukuksuzluk ve keyfilik ile sürdürülüyor. Burada özellikle kilit mesele, Kürt muhalefetine ve HDP’ye dönük hamleleri tamamlamak. Bu konuda , ittifak ortağı TSK’nın çabalarıyla CHP’den bir kesimin rızası da alınmış durumda. Bu, dokunulmazlık oylamalarında görüldü. CHP Genel Başkanı dahil olmak üzere, 20’nin üstünde CHP’li milletvekilinin oylarıyla HDP’lileri Meclis’ten koparacak  dokunulmazlıkların kaldırılmasına, CHP üst yönetimi  “evet” diyerek katkı sağladı.

Suriye ne olacak?

İçeride Kürt siyasetini ve onunla dayanışan genelde sol, demokrat muhalefeti elimine etme, Kaçak Saray’ın oyun planının bir parçası. Müttefik TSK için ise içeride Kürt siyasetini elimine etmek yetmiyor, Suriye’de yükselen Kürt dalgası bir o kadar önemli. ABD’nin müttefiki olarak IŞİD’e karşı savaşan PKK uzantısı PYD’nin güçlenmesi, içerideki Kürt hamlelerini etkisizleştirici özellikte. Suriye’de gelinen yeri ve aktörlerin dizilişini anımsamak yerinde olacaktır.

ABD, Rusya, Esad ve İran, IŞİD operasyonlarını senkronize biçimde yürütüyorlar. IŞİD, birden fazla cephede saldırı altında. Irak ordusu Felluce’de harekât yürütürken, Esad Rakka’da baskılamayı sürdürdü. ABD desteğindeki PKK/ PYD unsurları ise iki harekâtın yarattığı fırsatları değerlendirerek Türkiye sınırından 40 km uzakta, Fırat’ın batısında ilerledi. IŞİD, üç cephede kara savaşı yürütmenin yanı sıra, havadan da bombalandı.

Suriye ve Irak’taki  gelişmeler Kaçak Saray’ın  beklenti ve öngörülerinin çok dışında seyretti. Tüm itirazlara rağmen, ABD himayesindeki PKK/PYD unsurları Fırat’ın batısına geçtiler ve ilerlediler. Hedef , IŞİD’in Türkiye ile fiziki komşuluğuna son vermekti ve oraya çok yaklaşıldı.

ABD’li yetkililer, Fırat’ın batısında PKK/PYD operasyonlarının gerekçesini, hâlâ, IŞİD’in Türkiye üzerinden personel ve lojistik temin ettiği iddiasına dayandırıyordu. Hava değişince Türkiye, sınıra çok sayıda birlik kaydırdı, IŞİD hedeflerini de sık sık vurdu

ABD Dışişleri Bakan Yardımcısı Antony Blinken CNN Türk’e verdiği mülakatta şunları söyledi: “Aslına bakarsanız, Menbic’de beraber çalışıyoruz (Türkiye’yi kastediyor) ve bu çok önemli bir operasyon. Türkiye ile Suriye arasındaki sınırın bir süredir IŞİD’in kontrolü altında bulunan bir kısmı var. IŞİD bu bölümü yabancı savaşçıları Suriye’ye sokmak ve savaşçı tedarikini tazelemek için kullanmanın yanında, eğitimlerini tamamlayan söz konusu savaşçıları ve teröristleri Türkiye’de, Avrupa’da ve ABD’de saldırılar düzenlemek üzere Suriye’den çıkarmak için kullanıyor. Bizler, hem batıdan doğuya doğru hareket ederek batı yönünden, hem de kuzeye ve batıya doğru hareket ederek doğu ve güney yönünden bu sınırı kapatabilmek için birlikte bir operasyon ortaya koyduk. Söz konusu operasyon gerçek anlamda başarı elde ediyor ve ABD ile Türkiye arasındaki koordinasyon ve işbirliğinin bir sonucu.”  (Alıntı 21 Haziran, Milliyet, Nihat Ali Özcan’dan)

Bölgede üstün duruma geçen aktörlerle sürtüşmemenin yolu, IŞİD’e vurmak olunca, IŞİD de dönüp Türkiye’yi ısırdı ve havalimanındaki 44 kişinin katline neden olan canlı bomba eylemlerinin arkasının gelip gelmeyeceği konuşulmaya başlandı.

Diplomasi hamleleri

IŞİD’e TSK darbesi, bölge aktörlerinden olup AKP rejimiyle kanlı bıçaklı hale düşen İsrail ve Rusya ile eş zamanlı diploması hamleleri ile paralel gelişti. Bu ülkelere verilen tavizlerin, dilenen özürlerin, ekonomik ambargoları, politik, jeopolitik riskleri azaltmaya dönük hedefleri var elbette ama “Kürt hedefi” daha baskın.  Nitekim Saray’ın gazetesi Akşam’da 29 Haziran’da Kurutuluş Tayız bunu açıkça ifade ediyordu; “Türkiye, toprak bütünlüğünü tehdit eden gelişmelerle karşı karşıya olan bir ülke. Suriye iç savaşının patlamasının ardından ülkemiz abluka altına alınmaya çalışılıyor. Ortadoğu coğrafyası yeniden çizilirken Batılı güçler ve bölgedeki devletler bazen açık, bazen örtülü şekilde Türkiye’yi güney sınırından sıkıştırmaya uğraşıyor. Ortadoğu adeta “üçüncü dünya savaşı” koşullarını yaşıyor. Bu durumda Türkiye’nin dünyayla ilişkilerini yeniden düzenlemesi önemlidir. ABD, İsrail, Rusya, İran ve Mısır’la ilişkilerin bundan önceki gibi sürmesi mümkün değil. Bu nedenle adı geçen ülkelerle ilişkiler yeniden düzenleniyor. Dış politikada atılan bu adımlar ülkeye nefes aldıracak, Türkiye’nin toplumsal ve siyasal bütünlüğünü garanti altına alacaktır”

Diplomatik hamleler daha çok, Suriye’de Kürt siyasetinin yükselişini ve ardından kurulacak “Yeni Suriye”de bir aktör olarak kabulünü önlemek amaçlı…Bunun, Türkiye’nin iç siyasetiyle doğrudan ilgisi ve Kürt sorununun Türkiye için hep “baş ağrısı” kalmasına yol açacak uzantıları var.

Diplomasi hamleleri beklentilere cevap verir mi? Zor. İsrail ve Rusya’nın sağlayacakları tavizler karşılığında Kürt siyasetine karşı durmaları için bir neden var mı? Hele ki en yakın müttefiki olarak görüp operasyon yürüttüğü PYD için, ABD neden Kaçak Saray’ı ve müttefiki TSK’yı mutlu edecek bir “Brütüslük” yapsın ki? Kürtlerin Suriye’de bölgesel özerklik talebini, çoğu ülke (Belki İran hariç) , anlayışla karşılıyor ve istikrar için gerekli görüyor.

Çıkmayan candan umut kesilmiyor. Sarayın hamlelerini, örtülü sürdürülen Esad temasları da izliyor. Esad’a da geleceğin Suriye’sinde Kürtleri tanımaması konusunda belli öneriler götürülüyor. Bütün bu hamlelerden umulan, Kaçak Saray ve TSK için hem içeride hem sınırda Kürtleri etkisizleştirmek… Bu hedefe ulaşılmasının belli engelleri var; özellikle küresel ve bölgesel güçleri bu konuda ikna etmenin zorlukları var. Sonucu, hem içerideki direniş hem de bu diplomasi savaşları belirleyecek diyebiliriz.

Ama bundan sonraki hamleler, hep Kürt sorunu minvalinde seyredecek. Buradan yol alındığı ölçüde, baskı dozu azaltılmadan hatta koyulaştırılarak , yanında çeşitli ekonomik, sosyal popülist politikalar artırılarak bir baskın erken seçim ile HDP’yi seçime sokmayan, baraj altına düşüren, MHP ve CHP’yi de gerileten bir seçim sonucu alınmak istenecek. Bu sonuçla da istenen Anayasa değişikliği yapılmak istenecek, bu açık.

Muhalefet

Kanun kaçağı Saray’ın bu hamleleri karşısında, muhalefetin yine hep savunmada olduğundan söz etmiştik. Ana muhalefet partisi CHP’nin üst yönetimi , rejimin yeni müttefiki TSK’nın dümen suyuna kapılmış durumda ve “ulusalcı” damarının kabarmasıyla oynanan Kaçak Saray oyununun değirmenine su taşıyor. Bunun partiyi içten içe kaynattığı, motivasyon kaybına neden olduğu  biliniyor. Kaynatması da sağlık işareti olur. Örtülü bir genel kabul, CHP için tam teslimiyet anlamını taşır.

Kaçak Saray+TSK savaş oyununa Kandil, doğru bir taktik karşı koyuş gerçekleştiremedi. Rojava’yı Güneydoğu’ya taşımak , hendek, özyönetim ilanı türü yanlış adımlar, savaş ateşini yükseltmek isteyenlere fırsat oldu. Siyasetin önemli kayıpları var. Özellikle sivil muhalefet alanında. Başka bir ifade ile, Suriye’de kazanılanı, Güneydoğu’da hovardaca harcayan bir Kandil pratiği yaşandı. HDP’nin 7 Haziran performansını tutturması zorlaştı. Saray’ın, dokunulmazlıkları kaldırarak HDP’yi imha etmesine karşı koyuş, gösterilecek direniş mücadelesine bağlı. CHP’den “evet” demeyenler, tutarlı bir Kürt siyaseti geliştirmedikleri, HDP ile dayanışma yerine hayırhah bir tutum içinde kaldıkları ölçüde , HDP’nin ardından kendilerini hedef tahtasında bulacaklardır, bu fırsatı Kaçak Saray’ın kaçırmayacağı bilinmelidir.

Sosyalist sol ise bu toz duman içinde etkili bir aktör olmanın hala çok dışındadır. HDP’yi, doğru algılayamayan, kestirmeden “siyasi rakip” görüp  mesafeli durarak birleşik eylem geliştiremeyen solun, ne kendisine ne de kimseye bir hayrı olacağını sanmıyorum. Hele ki kimi sol çizgilerin, TSK ile uzlaşmış bir CHP’yi silkelemeden, yüzleşmeye zorlamadan,  birlikte, nereye, ne kadar  yol alabilecekleri sanılıyor?

Bir bütün olarak dünya kapitalizmi, onun parçaları AB, İngiltere, ABD…Bütün bunlar bir çalkantı döneminden geçmekte ve kendi siyasi,ekonomik türbülansları ile baş etmeye çalışmakta, bu da Kaçak Saray’a zaman zaman manevra alanları açmakta.

Rejimin, hem bölgede Kürt ve IŞİD meselesinde,  hem de küresel düzeyde ABD ile ilişkisi, özellikle Gülen Cemaatinin sürdürdüğü mücadele ile, gerilimli. ABD’de sürdürülen Zarrab soruşturması Kaçak Saray’a ayar vermenin aracı olarak kullanılıyor ve nelere gebe olduğu pek bilinmiyor.

Rejimin yakın geleceğinde, bu dünya halleri giderek daha etkili olacak denebilir.

Follow

Share

comments feed